سمفونی مردگان

اگر امروز تنـــــهایم،خودم دیـــــــروز بـــد کردم

سمفونی مردگان

اگر امروز تنـــــهایم،خودم دیـــــــروز بـــد کردم

سمفونی مردگان

خواب دیدم در خواب با خدا گفتگویی داشتم
خدا گفت:
پس می خواهی با من گفتگو کنی؟
گفتم اگر وقت داشته باشید
خدا لبخند زد!
وقت من ابدی است
چه سوالاتی در ذهن داری که می خواهی از من بپرسی ؟
چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان متعجب می کند ؟
خدا پاسخ داد :
این که آنها از بودن در دوران کودکی ملول می شوند
عجله دارند زودتر بزرگ شوند و بعد
حسرت دوران کودکی را می خورند
اینکه سلامتشان را صرف به دست آوردن پول می کنند
و بعد
پولشان را خرج حفظ سلامتی می کنند
اینکه با نگرانی نسبت به آینده
زمان حال را فراموش می کنند
آنچنان که دیگر نه در حال زندگی می کنند
نه در آینده
این که چنان زندگی می کنند که گویی ، نخواهند مرد
و آنچنان می میرند که گویی هرگز نبوده اند
خداوند دستهای مرا در دست گرفت
و مدتی هر دو ساکت ماندیم
بعد پرسیدم
به عنوان خالق انسانها
می خواهید آنها چه درسهایی از زندگی را یاد بگیرند ؟
خداوند با لبخند پاسخ داد :
یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد
اما می توان محبوب دیگران شد
یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند
یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی بیشتری دارد
بلکه کسی است که نیاز کمتری دارد
یاد بگیرند که ظرف چند ثانیه می توانیم زخمی عمیق در دل کسانی که دوستشان داریم ایجاد کنیم
ولی سالها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التیام یابد
با بخشیدن بخشش یاد بگیرند
یاد بگیرند کسانی هستند که آنها را عمیقا دوست دارند
اما بلد نیستند احساسشان را ابراز کنند یا نشان دهند
یاد بگیرند که می شود دو نفر به یک موضوع واحد نگاه کنند
اما آن را متفاوت ببینند
یاد بگیرند که همیشه کافی نیست دیگران آنها را ببخشند
بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند
و یاد بگیرند که من اینجا هستم
همیشه

کلمات کلیدی

۴ مطلب در شهریور ۱۳۹۲ ثبت شده است

۳۱
شهریور

یادش بخیر شعرِ هم آوای مدرسه

                                     یاد سرود ملی و غوغای مدرسه

یادش بخیر زنگ شروع کلاسِ درس

                                     صوت بلند بخش الفبای مدرسه

یادش بخیر بچه زرنگی که مینوشت

                                    شاگردهای تنبل و بدهای مدرسه

این روزها بِدورم از آن جَو امتحان

                                  ازگریه های هرشب و املای مدرسه


۳۱
شهریور

تلخ است که لبریز حقایق شده است

                           زرد است که با درد موافق شده است

عاشق نشدی و گر نه می فهمیدی

                           پاییز بهاری است که عاشق شده است

۳۱
شهریور

حکایت من، حکایت کسی است که عاشق دریا بود... اماقایق نداشت؛ دلباخته سفر بود... اما همسفر نداشت.حکایت کسی است که زجر کشید... اما ضجه نزد، زخم داشت و ننالید... گریه کرد، اما اشک نریخت.حکایت من...حکایت کسی است که پر از فریاد بود، اماسکوت کرد تا همه صداها را بشنود....!!من..؟! چه دوحرفیه وسوسه انگیزیست این من؟! من ،نه مهربانم ؛ نه عاشق و نه محتاج نگاهی ! ...! فراری از دختران آهن پرست و پسران مانکن پرست ... فقط برای خودم هستم...خودِ خودم ! صبورم و عجول!! سنگین...سرگردان...مغرور...قـانع.... با یک پیچیدگی ساده و مقداری بی حوصلگیه زیاد!!! و برای تویی که چهره های رنگ شده را می پرستی نه سیرت آدمی ؛ هیچ ندارم راهت را بگیــر و بـــــــرو حوالی ما توقف ممنــــوع است!!


.

۳۱
شهریور

به نام آنکه هستی نام ازو یافت

                                    فلک جنبش، زمین آرام ازو یافت

خـــدایــی کافرینش در سجودش

                                   گواهی مطلق آمد بر وجودش

جواهر بخش فکرتهای باریک

                                   به روز آرندۀ شبهای تاریک

غم و شادی نگار و بیم و اُمّید

                                  شب و روز آفرین و ماه و خورشید