به لب گر خنده می بینی به باطن هــمــــدم دردم
نه مأوایی ،نه معشوقی که من تنها ترین مـَــردم
غرورم انقلابی شد که ویران کرد احـــــــــساسم
سخن را گرم می گویم نــــــداند هیچکس ســردم
خدایا چاره ای ،راهی کـــــه راهم ،راه دل بـاشد
در این دنیای زوج امـــــا فقط من یک نفر فردم
غرورم با دلم دشـــمن،ولی یـــــک دَم نـــــدانستم
که در جنگ غرور و دل به دنبال چه مـی گردم
نه یاری ماند از کارم،نه یک تــَـن هــمدمی باشد
اگر امروز تنـــــهایم،خودم دیـــــــروز بـــد کردم
سلامتـــی کارگـــری کهـ صاحبـــ کـــارش بهـ ناحـق زد تــو گوشـش
رفتـــ لباسشـو عــوض کنهـ بــــــره خونهـ
امــــــــــــــا ...
یــاد خَــرج مــــــادر مریضـش افتـــــــاد
یـــاد اجـــارهـ خونهـ
جهیزیــــهـ دختـرش
یـــاد سفـــره ی لختشـــــــون
و یـــاد یخچــــــال پـــر از خالیشــــــون
...
برگشتـــ و بهـ صاحبـــ کـــارش گفتـــ :
"...ببخشیـــــد ..."
تو مےتوانے روسرے نصفہ نیمہ ات را هے بردارے و دوباره بزارے...........
.
مےتوانے گاهے بادبزنش کنے .....مےتوانے مانتوے سفید کوتاه نازک چسبان بپوشے تا گرمت نشود....
.
فرض کن اینہا بلد نیستند مثل تو باشند.......
.
فرض کن اینہا عادت کرده اند بہ این پارچہ ے سیاه در این گرما......
.
فرض کن گرمشان نمےشود.... فرض کن تو روشنفکرے و اینہا اُمُّل...
آخر تو چہ مےدانے چادر ترنم عطر یاس در فضاے غبار آلود دنیاست......
.
آخر تو چہ مےدانے حجاب خنکا و زیبایے بہ وجود هر دختر مےنشاند.....
.
تو مےتوانے خوش باشے بہ عرق نکردن در دنیا............
.
خنکاے بہشت گوارایتان دختران چادرے!.....
دلت که گرفت ، دیگر منت زمین را نکش
راه آسمان باز است ، پر بکش
او همیشه آغوشش باز است ، نگفته تو را میخواند ؟
اگر هیچکس نیست ، خدا که هست . . .
