باز باران....!

باز باران....!
باز باران
بی ترانه
بی صدای ِعاشقانه
می خورد بر بام ِ خانه
قطره قطره ... دانه دانه
باز هم بال پرستو، خیس ِ آب ِ ناودانه
باز هم یک تنگ خالی، ماهی ِ تشنه لبانه
باز، سفره خالی است از، بوی ِعطر ِ رازیانه
حسرت ِ نان ِبرشته، دستهای ِکودکانه
باز رفتن بی بهانه ، بی دلیلی شاعرانه
بستن ِ بار ِ مسافر، یک سفر تا بی نشانه
باز هم قلبی شکسته، اشکهایی بس روانه
خم شدن زیر عذاب ِ یک گناه ِ معصومانه
باز یک عشق دروغین، بوسه های ِ ظاهرانه
باز هم تنهای ِتنها، دختر ِ پاک ِزمانه
باز یک شوق ِ لبالب، شوق ِ مرگی جاودانه
باز مرگی بی بهانه
باز باران...بی ترانه...