آنچه درسوگ تو ای پاک تر از پاک , گذشت ؛ نتوان گفت که هر لحظه، چه غمناک گذشت

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید

آه را با نفس از حبس دل آزاد کنید

اربعین آمده تا از شهدا یاد کنید

گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید

آنچه درسوگ تو ای پاک تر از پاک , گذشت

                                                          نتوان گفت که هر لحظه، چه غمناک گذشت

چشم تاریخ در آن حادثه تلخ چه دید

                                                          که زمان مویه کنان از گذر خاک گذشت

کربلایت بار دیگر منزل زینب شده

در عزای اربعینت جان او بر لب شده

او که شمع محفل شمس و قمر، وان غنچه بود

بعد از این پروانه ی هجده گل و کوکب شده . . .

صد نوا خیزد ز نای نینوایت یا حسین

نغمه‏ های عشق باشد در نوایت یا حسین

می‏زند آتش به قلب دوستانت دم به دم

داستان جانگداز کربلایت یا حسین . . .

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسین

 این چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسین

این چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوز

روشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین . . .

غرق تلاطم شده بحر محیط / یک سره درد است بساط بَسیط

شد چهلم روز عزای حسین / جان جهان باد فدای حسین . . .

سفر کردم به دنبال سر تو / سپر بودم برای دختر تو

چهل منزل کتک خوردم برادر / به جرم این که بودم خواهر تو  . .

آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید / خورشیدترین حادثه ها در تو درخشید

بر دوست همان روز که با حنجره ی خون / گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشید