جهان شد از چه رو کانون ماتم

جهان شد از چه رو کانون ماتم 

                                          مگر از نو عزای شاه دین است

حسین آن کو به راه حق پرستی

                                        چو بابش فرد بی مثل و قرین است

ز هفتاد و دو قربانی که او داد

                                        ز یزدان در خور صد آفرین است