سلامتـــی کارگـــری کهـ صاحبـــ کـــارش بهـ ناحـق زد تــو گوشـش
رفتـــ لباسشـو عــوض کنهـ بــــــره خونهـ
امــــــــــــــا ...
یــاد خَــرج مــــــادر مریضـش افتـــــــاد
یـــاد اجـــارهـ خونهـ
جهیزیــــهـ دختـرش
یـــاد سفـــره ی لختشـــــــون
و یـــاد یخچــــــال پـــر از خالیشــــــون
...
برگشتـــ و بهـ صاحبـــ کـــارش گفتـــ :
"...ببخشیـــــد ..."
بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم؛
بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم؛
بابت لحظات شادی که به یادت نبودم؛
بابت هر گره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبتش دادم؛
بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم؛
مرا ببخش ...